Pismo zwykliśmy rozumieć jako narzędzie emancypacji, oświecenia, wyzwolenia nas spod opresji kulturowych i politycznych ograniczeń i zniewoleń. A może jest inaczej – może ono, zanurzone w kulturowych kontekstach sztuki, malarstwa, poezji, produkuje nasze ciała i nasze (pojęcia) wolności – intymności i prywatności? I nawet na kinowym ekranie jego – pisma – obraz pomaga nam w uczeniu się tego, jak się kochać i umierać?

Profesura i Popkultura w Kinie CSK – Dyskusyjny Klub Filmowy

Piotr Celiński, Jan Hudzik, Przemysław Wiatr – trzech uczonych nie wahających się korzystać z cudzych oraz własnych perspektyw i ujęć. Samozwańczy spikerzy radiowi znani jako Profesura i popkultura, konkretnie abstrakcyjni intelektualni utracjusze. Wpatrzeni w kino jako medium i filmy jako matecznik popkulturowych wyobrażeń. Oglądają mało choć dokładnie, ale za to tym bardziej skorzy do wypowiedzi i rozmowy.