P H O N O m a t i c   S T U D I O

UDO  VOLFRAM  (Robert Kuśmirowski)

NO  BODY  (Marcin Sudziński)

Muzyka elektroniczna rozpada się na oszałamiającą różnorodność gatunków i podgatunków, środowisk i subkultur. Czy biorąc pod uwagę różnice ideologiczne pomiędzy akademickimi, popularnymi i awangardowymi muzykami, możliwe jest wyprowadzenie teorii estetycznej wyjaśniającej tę różnorodność? I czy w kulturze XXI wieku w ogóle jest miejsce na estetykę tego muzycznego gatunku? Dzięki PHONOmatic STUDIO,quasi rekonstrukcji laboratorium dźwięku, w którego skład wchodzi masa ocalałych instrumentów, urządzeń do odtwarzania i rejestracji dźwięku, możemy konfrontować i odkrywać różnorodność gatunków tego fonicznego świata, od wymagającej od słuchacza muzyki konkretnej, generatywnej czy badawczej po muzykę elektroakustyczną. Od glitchu po muzykę dronową i od stylu noise po harmonię lub tonacje solfeżowe, utrzymując, że teoria estetyki oparta na kulturze i historii jest nie tylko możliwa, ale wręcz niezbędna do zrozumienia muzyki artsonicznej.

Powszechnie znane są możliwości takiej muzyki w zakresie wykorzystywania już istniejących dźwięków i tworzenia nowych brzmień. Idea takich spotkań wychodzi z tego punktu wyjścia i rozważa, jak muzyka tworzona za pomocą elektrofonów zmienia nie tylko sposób, w jaki słuchamy muzyki, na co patrzymy w zasłuchaniu ale także sposób, w jaki zaprezentowany dźwięk zostanie w naszej pamięci. Wspólną cechą współczesnej eksperymentalnej muzyki jest troska o to, czy dźwięk sam w sobie ma znaczenie i jak go przywołać z obszaru uznanego za niemuzyczny. Wykorzystanie wcześniej niepożądanych materiałów, takich jak hałas, nagrania terenowe i niezwykle ciche dźwięki, przyczyniło się do zniszczenia „ramy muzycznej”, czyli konwencji, które dawniej oddzielały muzykę od świata zewnętrznego. W pustce powstałej po wyparciu ustalonych ram estetycznych w muzyce wyłoniły się różne filozofie słuchania. Niektóre gatunki muzyki elektronicznej kładą nacisk na nieprzenikalność i abstrakcję dźwięku. Inni utrzymują, że dźwięk funkcjonuje jako znak wskazujący na koncepcje lub miejsca poza dziełem. Jednak wszystkich łączy podejście do słuchania, które zasadniczo odbiega od oczekiwań, które determinowały odbiorcami muzyki na Zachodzie przez ostatnie pięć stuleci.

P H O N O matic  S T U D I O   jest pewnego rodzaju reakcją na oddolne ruchy środowiskowe, związane z muzyką generatywną. Lubelszczyzna otacza dużą troską to, co w kablu piszczy a jej wyznawcy dokladają starań do ich neurotycznych spotkań. „Rogalów Analogowy” OBUH Wojcka Czerna, „Grupa Muzyki Eksperymentalnej” (GME) w CK Lublin, Muzeum Osiedli Mieszkaniowych (MOM), DDK Węglin czy aktywność Kaminicy Cudów w Lublinie, to tylko częsć tej społeczności, która rysuje nasz region jako aktywny w sonicznym zasłuchaniu.